Irak’s Amnestiewet: Dit is de Definitie van Degeneratie

Op 21 januari 2025 stemde het Iraakse parlement en werd de tweede wijziging van de Algemene Amnestiewet nr. (27) van 2016 goedgekeurd. De gewijzigde Algemene Amnestiewet zou mogelijk leiden tot de vrijlating van duizenden gevangenen in Irak. Hoewel de wet aangeeft dat er geen amnestie wordt verleend voor daders van terroristische misdaden en georganiseerde misdaden zoals ontvoeringen, laat het ruimte voor het verlenen van amnestie aan personen die betrokken zijn geweest bij ISIS-activiteiten. Bijvoorbeeld, als een persoon die eerder gevangen zat voor het lidmaatschap van ISIS niet heeft ontvoerd of gedood, maar in plaats daarvan “slechts” vrouwen op de slavenmarkt heeft verkocht of heeft deelgenomen aan andere activiteiten, kan deze persoon worden vrijgelaten.

Op het eerste gezicht lijkt het alsof de Amnestiewet beoogt “de Iraakse samenleving te versterken door enkele gevangenen een kans te bieden om terug te keren naar de samenleving.” Maar als we dieper kijken naar de gewijzigde wet en de mogelijke uitkomsten, wordt het duidelijk dat dit opnieuw een stap is om alle niet-moslims in Irak uit te sluiten en te verzwakken.

Waarom wordt er niet gesproken over het terugbrengen van de duizenden slachtoffers en overlevenden van de Jezidi-genocide naar de samenleving? Maken zij geen deel uit van de Iraakse samenleving, die verwelkomd en geïntegreerd moet worden voor een blijvende vrede in het land? Het belangrijkste is: hoe denkt de Iraakse regering dat het in staat zal zijn gevangenen terug te integreren in de samenleving en blijvende vrede en stabiliteit te bereiken, terwijl ze daarmee juist laat zien dat het acceptabel is om genocide en misdaden tegen de menselijkheid te begaan? Het zal alle terroristen slechts laten weten dat er geen gevolgen zullen zijn als ze misdaden tegen de Iraakse minderheden begaan. Men kan de gedachte niet negeren dat het langetermijndoel van Irak is om alle oude minderheden in Irak uit te roeien en dat er straffeloosheid is voor degenen die dit doel bereiken, zelfs als er genocide wordt gepleegd. De boodschap van de Iraakse staat is duidelijk:

Jezidi’s, Assyriërs en andere slachtoffers van ISIS, we geven niet om wat er met jou of je familie en vrienden is gebeurd. Het maakt niet uit hoe onrechtvaardig het is. Waar wij ons om bekommeren is het vrijlaten van onze moslimbroeders en -zusters. Het maakt niet uit dat het genocide was, en het maakt niet uit dat de gehele Jezidi-bevolking van de Shingal-regio nog steeds verspreid is over de IDP-kampen van de regio en niet naar huis kan terugkeren.

Dit lijkt misschien een agressieve uitspraak, maar de stem van de waarheid moet wijzen op zaken waar niemand anders het over durft te hebben, hoe gevoelig het onderwerp ook is.

De Iraakse regering, politie, militaire macht en alle burgers van Irak waren niet in staat om de minderheden van Irak te beschermen en te voorkomen. Ze waren ook, om onduidelijke redenen, niet in staat om enige uitgestelde gerechtigheid te brengen door bekende ISIS-terroristen te vervolgen. Is Irak werkelijk zo zwak? Het Irak dat 8 jaar lang oorlog voerde met Iran? Het Iraakse leger, waarin duizenden Jezidi’s hebben gediend, de grenzen hebben verdedigd en hun leven hebben verloren? Wat deden de militaire krachten in de regio toen ISIS-leden door het land reisden in hun Toyota’s, terwijl ze laf achter hun maskers verborgen en hun duivelse zwarte vlag zwaaiden?

Laten we even dat deel laten rusten en kijken naar wat er gebeurde na de genocide.
De UNITAD-missie eindigde in september 2024; er is nog geen internationaal tribunaal opgericht om de daders te berechten. De Jezidi [Vrouwelijke] Overlevendenwet nr. 8 van 2021 is niet succesvol geïmplementeerd en de beloofde maandelijkse salarissen voor vrouwelijke overlevenden zijn niet nagekomen. Wat de politici in Irak ook lijken te doen, het helpen en brengen van gerechtigheid voor de Jezidi’s staat duidelijk niet op de agenda.

De waarheid is dat Irak en Syrië zichtbaar hun geliefde terroristische leden van de samenleving steunen. Het is mogelijk dat de Algemene Amnestiewet nuttig zal zijn voor sommige gevangenen die onterecht gevangen zijn gezet. Maar geloven dat alle gevangenen die verbonden zijn aan ISIS onschuldig zijn en dat ze op onjuiste gronden zijn vervolgd, is gewoon naïef. Want laten we eerlijk zijn: Het doel van de Algemene Amnestiewet is om Irak terug te brengen naar hoe het was. Niemand geeft om wat er met de Jezidi’s en de christenen is gebeurd. Niemand geeft erom dat het Iraakse grondgebied doordrenkt is met het bloed van onschuldige mensen en dat de kreten van de slachtoffers nog steeds in de lucht hangen. Niemand geeft erom dat duizenden mensen zijn gedood, dat duizenden Jezidi-meisjes (nu vrouwen) nog steeds dromen van sterven om de verschrikkingen te ontvluchten die ze elke dag doorstaan. Niemand geeft erom hoe de overlevende mannelijke Jezidi-bevolking levende lijken zijn. De onmiddellijke slachtoffers van de genocide in 2014 zijn niet de enige slachtoffers.

De genocide heeft onherstelbare wonden achtergelaten bij de Jezidi-bevolking, en het heeft niet slechts één of twee generaties gebroken. De genocide is een bloeiende wond voor alle Jezidi’s, en het zal mensen voor vele generaties, zelfs eeuwen, beïnvloeden. Het lijkt erop dat Irak dit begrijpt en heeft besloten dat aangezien niets de wonden van de genocide kan genezen, ze maar beter gewoon alle criminelen kunnen vrijlaten. Omdat het toch niet uitmaakt, toch?