Italiaans Parlement Overweegt ISIS-atrociteiten tegen Ezidi’s te Erkennen als Genocide

Er is een voorstel ingediend in het Italiaanse Parlement om de genocide die in 2014 tegen het Ezidi-volk werd gepleegd door ISIS te erkennen. Deze stap komt na jaren van internationaal debat en groeiende oproepen om gerechtigheid voor de Ezidi’s, die onnoembare wreedheden ondergingen door toedoen van ISIS tijdens hun brute aanval op Shengal (Sinjar), Irak.

Het voorstel, geleid door Laura Boldrini, een lid van de Democratische Partij, dringt aan op formele erkenning van de gebeurtenissen als genocide door de Italiaanse regering. Boldrini presenteerde haar zaak tijdens een parlementaire zitting op 21 februari 2025, waarbij ze het belang van het erkennen van deze misdaden onder internationaal recht benadrukte. Ze onderstreepte de urgentie van de kwestie en wees erop dat verschillende landen, waaronder Duitsland, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk en Canada, de geweldpleging tegen de Ezidi’s al hebben erkend als genocide. Ze betoogde dat Italië ook een standpunt moet innemen over deze kwestie.

In haar toespraak benadrukte Boldrini de specifieke wreedheden die werden begaan tijdens de ISIS-aanval op Shengal in 2014, die leidde tot de dood van meer dan 5.000 Ezidi’s en de ontvoering van meer dan 6.000 vrouwen en kinderen. Ze benadrukte ook dat veel Ezidi’s zelfs vandaag de dag nog steeds ontheemd zijn en blijven lijden onder doorlopende geweld en vervolging.

Boldrini herinnerde het Parlement eraan dat de Ezidi’s weerloos waren achtergelaten tijdens de genocide, waarbij de Iraakse troepen en Koerdische Peshmerga-eenheden zich terugtrokken, ondanks hun superioriteit in aantal. Deze verlating liet de Ezidi’s achter om zich met beperkte middelen tegen ISIS te verzetten, wat leidde tot een wanhopige maar vastberaden weerstand.

De Italiaanse politica verwees ook naar eerdere resoluties, waaronder een van de Commissie Buitenlandse Zaken in 2019, die opriep tot internationale erkenning van de Ezidi-genocide. Ondanks deze inspanningen waren er echter geen concrete acties ondernomen door de Italiaanse regering om een dergelijk standpunt te implementeren.

Boldrini’s oproep tot actie benadrukt de noodzaak van een officiële erkenning van de genocide, die zij beschouwt als een cruciale stap richting gerechtigheid voor het Ezidi-volk. Haar voorstel heeft aandacht getrokken, niet alleen van wetgevers, maar ook van internationale mensenrechtenorganisaties, die de erkenning van deze misdaden als essentieel beschouwen voor genezing en verzoening.

Het debat in Italië weerspiegelt een bredere internationale discussie over de verantwoordelijkheid voor de ISIS-atrociteiten en de strijd om ervoor te zorgen dat de slachtoffers van dergelijke afschuwelijke misdaden de erkenning en gerechtigheid krijgen die ze verdienen. Het Ezidi-volk, hoewel veerkrachtig, blijft de littekens van 2014 dragen, en hun lijden blijft een krachtige herinnering aan het belang van het verantwoordelijk stellen van de daders van genocide.

Naarmate het voorstel door het Italiaanse Parlement beweegt, is het duidelijk dat de kwestie van de erkenning van de Ezidi-genocide niet alleen een juridische classificatie is, maar een morele verplichting. Met de ogen van de wereld gericht op de zaak, kan de uitkomst een belangrijk precedent zetten in de strijd voor gerechtigheid voor andere slachtoffer groepen wereldwijd.

De erkenning van de Ezidi-genocide is wereldwijd traag geweest. Hoewel de VN en Barack Obama snel de ISIS-atrociteiten als genocide noemden, zijn de erkenning en het verantwoordelijk houden van ISIS-leden insignificantie gebleven. De situatie is vooral problematisch omdat Irak en Syrië noch interesse hebben getoond, noch hebben gehandeld om ervoor te zorgen dat de daders van ISIS verantwoordelijk worden gehouden. Het feit dat veel ISIS-leden zich over Europa hebben verspreid, zich vermommend als slachtoffers en vluchtelingen, maakt de situatie nog erger, omdat ze moeilijk te identificeren zijn. Dit wijst opnieuw op het feit dat de internationale gemeenschap een tribunaal moet oprichten om gerechtigheid in de regio te herstellen. Een tribunaal zou niet tegen de rechtsstaat zijn, zoals is betoogd, omdat een dergelijk tribunaal zich niet zou richten op een specifiek deel van een conflict, maar op personen die oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en genocide hebben gepleegd. Het belangrijkste is dat de ISIS-slachtoffers geen deel uitmaakten van een specifieke groep of kant van een conflict, maar juist uit niet-moslimminderheden uit het Midden-Oosten bestonden. Het is echter duidelijk dat tot nu toe geen dominante internationale macht interesse heeft in het herstellen van gerechtigheid, zoals ze eerder probeerden in Rwanda en Joegoslavië.