Zonder Opgeleide Meisjes Geen Ezdixan
Vorig jaar wijzigde Armenië zijn wetgeving omtrent de minimumleeftijd voor het huwelijk. Voorheen was de wettelijke huwelijksleeftijd 18 jaar, maar met toestemming van de ouders konden ook jongeren vanaf 16 jaar hun huwelijk laten registreren. Vanaf 11 september 2024 is dit niet langer toegestaan, en iedereen die zijn huwelijk in Armenië wil laten registreren, moet nu minimaal 18 jaar oud zijn – zonder uitzonderingen.
Symbolisch genoeg was het de Ezidische parlementariër Rustam Bakoyan die deze wetswijziging initieerde. Hij is tevens vicevoorzitter van de vaste commissie van het Armeense parlement voor de bescherming van mensenrechten en maatschappelijke zaken. Hoewel kindhuwelijken ook onder Armeniërs voorkomen, vindt de overgrote meerderheid ervan plaats binnen de Ezidische bevolking van Armenië. Zo stopten in 2023 alleen al 171 van de 1.319 Ezidische meisjes die dat schooljaar ingeschreven waren in het openbaar onderwijs, met hun studies. Rustam Bakoyan heeft benadrukt dat vroege huwelijken minderjarige meisjes negatief beïnvloeden. Hun rechten op sociale bescherming, gezondheidszorg en onderwijs worden geschonden.
In december 2024 prees het VN-Comité voor de Uitbanning van Rassendiscriminatie de inspanningen van de Armeense wetgevers om de wet aan te passen en alle uitzonderingen op de minimumleeftijd van 18 jaar af te schaffen. Tegelijkertijd sprak het comité nog steeds zijn bezorgdheid uit over het feit dat kindhuwelijken veel voorkomen onder Ezidis in Armenië, vooral omdat ongeregistreerde huwelijken bijzonder vaak voorkomen binnen de Ezidische bevolking.
Het Gaat Niet Alleen Om Huwelijk – Het Gaat Om Onze Toekomstige Overleving
Hoewel Armenië misschien wel het veiligste en meest ondersteunende land is voor Ezidis als het gaat om veiligheid en het behoud van hun unieke etnische en religieuze identiteit, blijft het bestaan van kindhuwelijken een ernstig probleem. Zowel Ezidische jongens als meisjes trouwen vóór hun 18e, maar het is veel gebruikelijker dat minderjarige meisjes worden uitgehuwelijkt – vaak aan partners die 18 jaar of ouder zijn. De wens om te trouwen is persoonlijk en zou niet bepaald mogen worden door sociale normen. In het geval van Ezidische meisjes in Armenië is het probleem echter dat velen geen echte keuze hebben. Ze groeien vaak op met de overtuiging dat een carrière overbodig is, omdat ze toch worden uitgehuwelijkt. Deze denkwijze is schadelijk – niet alleen voor de Ezidische samenleving als geheel, maar ook voor elk individueel meisje.
Meisjes die vóór hun 18e trouwen, worden vaak op zeer jonge leeftijd moeder. Ze zijn zelf nog tieners, maar worden geacht voor een kind te zorgen – niet alleen fysiek, maar ook emotioneel en intellectueel. Ja, iedereen kan trouwen en kinderen krijgen, maar kinderen hebben niet alleen voedsel, slaap en kleding nodig. Ze hebben ook zorg, bescherming en ouderlijk gezag nodig. Verwachten dat een 17-jarige deze rol kan vervullen – iets waar zelfs mensen van in de dertig moeite mee kunnen hebben – is simpelweg onrealistisch. Kinderen die opgroeien bij opgeleide en sociaal stabiele ouders hebben een veel grotere kans om datzelfde niveau te bereiken, terwijl ouders zonder hogere opleiding of loopbaan vaak moeite hebben om dat soort steun te bieden.
Dit betekent uiteraard niet dat alleen opgeleide mensen goede ouders kunnen zijn. Maar ouders met een goede opleiding en een stabiele carrière zijn beter toegerust om hun kinderen sociaal, mentaal, economisch en intellectueel te ondersteunen. Dit probleem is niet uniek voor Ezidis; alle minderheden ter wereld worden met vergelijkbare uitdagingen geconfronteerd. Een voorbeeld is het verlies van de moedertaal – een groeiend probleem, aangezien kinderen vaak opgroeien met meer vloeiendheid in de dominante taal van het land waarin ze wonen, dan in hun eigen moedertaal. Als meisjes en vrouwen de kans krijgen op goed onderwijs en zich kunnen ontwikkelen tot zelfstandige volwassenen, stijgt de kans dat zij het belang van het Ezidische taalonderricht (Ezdiki) aan hun kinderen erkennen en dit ook daadwerkelijk doorgeven.
Een andere reden waarom kindhuwelijken schadelijk zijn, is het verhoogde risico op echtscheiding. Hoewel het moeilijk kan zijn om de exacte oorzaken van een scheiding te achterhalen, is één ding duidelijk: wanneer vrouwen mogen trouwen met een partner van hun eigen keuze, zonder sociale druk of dwang, neemt de kans op een duurzaam huwelijk aanzienlijk toe. Kindhuwelijken – vooral gedwongen huwelijken – hebben op lange termijn negatieve effecten op de geestelijke gezondheid en de huwelijksrelatie.
Meer opgeleide en goed gevestigde individuen is een voordeel voor alle Ezidis (mlete Ezdi) wereldwijd. Met meer krachtige Ezidis hebben we een grotere kans om onszelf te beschermen, om internationaal gehoord te worden en misschien zelfs onze collectieve droom waar te maken: het herbouwen van ons voorouderlijk land, Ezdixan. Maar dat kunnen we niet bereiken door alleen op mannen te vertrouwen. We hebben zowel mannelijke als vrouwelijke Ezidis nodig die opgeleid, gerespecteerd en invloedrijk zijn. Dat is de weg naar echte vooruitgang en welvaart. Meisjes dwingen tot vroege huwelijken enkel zodat zij kinderen kunnen baren – kinderen die, door het ontbreken van goed onderwijs en carrièremogelijkheden, waarschijnlijk niet in staat zullen zijn een sterke bijdrage te leveren aan onze samenleving – terwijl men verwacht dat mannen alle last dragen, is naïef. Kijk maar naar eender welk succesvol land: zie hoe vrouwen daar net zo veel bijdragen aan het oplossen van maatschappelijke problemen. Kijk hoe sterk en welvarend die samenlevingen zijn.
En vergeet niet – de Ezidische religie Sharfadin maakt, in tegenstelling tot veel andere religies, geen onderscheid tussen mannen en vrouwen. We zijn te sterk beïnvloed door de dystopische patriarchale samenlevingen om ons heen, en in dat proces zijn we veranderd in een volk zonder hoop en zonder overlevingskans.
