After years of displacement and political neglect, the Ezidi people are demanding genuine representation. With the Ezidi Cause Alliance uniting candidates across the country, this election marks a defining moment to reclaim their voice, rebuild Shingal, and ensure that Ezidis — not outside powers — shape their own future.
More than a decade after ISIS destroyed Shingal, Germany is urging Iraq to speed up reconstruction of the Ezidi homeland. Despite new laws and aid projects, most Ezidis remain displaced, and rebuilding has stalled amid political tensions and insecurity.
Երբ քուրդ դիզայները Միլանի ցուցադրության ժամանակ ներկայացրեց ավանդական եզդիական զգեստ, շատերը ծափահարեցին այդ ժեստը՝ որպես ներառման նշան։ Բայց արդյո՞ք դա իսկապես ճանաչում է, թե՞ յուրացում։ Ezidi Times-ի համար հարցն ավելի խորն է. ինչո՞ւ պետք է եզդիները հույսը դնեն ուրիշների վրա՝ իրենց ավանդույթները ցուցադրելու համար, և ի՞նչ է նշանակում, երբ նրանց ժառանգությունը կլանվում է ավելի լայն քրդական պատմության մեջ։ Վտանգված է ոչ միայն նորաձևությունը, այլև հին ժողովրդի ինքնության գոյատևումը։
Toen een Koerdische ontwerper een traditionele Ezidische jurk op de catwalk in Milaan presenteerde, prezen velen dit gebaar als een teken van inclusie. Maar is het echt erkenning — of toe-eigening? Voor Ezidi Times gaat de vraag dieper: waarom moeten Ezidi’s afhankelijk zijn van anderen om hun tradities te laten zien, en wat betekent het wanneer hun erfgoed wordt opgenomen in een breder Koerdisch narratief? Het gaat hier niet alleen om mode, maar om het voortbestaan van de identiteit van een oud volk.
Quando uma estilista curda apresentou um vestido tradicional Ezidi na passarela em Milão, muitos aplaudiram o gesto como sinal de inclusão. Mas será que é realmente reconhecimento — ou apropriação? Para o Ezidi Times, a questão é mais profunda: por que os Ezidis precisam depender de outros para mostrar suas tradições, e o que significa quando sua herança é absorvida em uma narrativa curda mais ampla? Está em jogo não apenas a moda, mas a sobrevivência da identidade de um povo antigo.
Cuando una diseñadora kurda presentó un vestido tradicional ezidí en la pasarela de Milán, muchos aplaudieron el gesto como una señal de inclusión. Pero, ¿es realmente un reconocimiento o una apropiación? Para Ezidi Times, la pregunta es más profunda: ¿por qué los ezidíes deben depender de otros para mostrar sus tradiciones y qué significa cuando su patrimonio se absorbe en una narrativa kurda más amplia? Lo que está en juego no es solo la moda, sino la supervivencia de la identidad de un pueblo milenario.
Da en kurdisk designer præsenterede en traditionel ezidisk kjole på catwalken i Milano, hyldede mange gestussen som et tegn på inklusion. Men er det virkelig anerkendelse – eller appropriation? For Ezidi Times går spørgsmålet dybere: hvorfor skal ezidier stole på andre for at vise deres traditioner, og hvad betyder det, når deres arv opslugt af en bredere kurdisk fortælling? Det, der står på spil, er ikke kun mode, men overlevelsen af et gammelt folks identitet.
När en kurdisk designer presenterade en traditionell ezidisk klänning på catwalken i Milano applåderade många gesten som ett tecken på inkludering. Men är det verkligen erkännande – eller appropriering? För Ezidi Times går frågan djupare: varför måste ezider förlita sig på andra för att visa sina traditioner, och vad betyder det när deras kulturarv absorberas in i en bredare kurdisk berättelse? Det som står på spel är inte bara mode, utan överlevnaden av ett uråldrigt folks identitet.
Bir Kürt tasarımcı Milan podyumunda geleneksel bir Ezidi elbisesi sunduğunda, birçok kişi bunu kapsayıcılığın bir işareti olarak alkışladı. Peki bu gerçekten bir tanıma mı, yoksa sahiplenme mi? Ezidi Times için mesele daha derin: Ezidiler neden geleneklerini başkalarına göstermek zorunda kalıyor ve mirasları daha geniş bir Kürt anlatısına dahil edildiğinde ne anlama geliyor? Sadece moda değil, kadim bir halkın kimliğinin hayatta kalması söz konusu.
Lorsqu’une créatrice kurde a présenté une robe traditionnelle ézidie sur le podium à Milan, beaucoup ont applaudi le geste comme un signe d’inclusion. Mais s’agit-il vraiment de reconnaissance — ou d’appropriation ? Pour Ezidi Times, la question va plus loin : pourquoi les Ézidis doivent-ils dépendre des autres pour présenter leurs traditions, et que signifie que leur patrimoine soit absorbé dans un récit kurde plus large ? Ce qui est en jeu n’est pas seulement la mode, mais la survie de l’identité d’un peuple ancien.
Когда курдский дизайнер представил на подиуме в Милане традиционный езидский наряд, многие аплодировали этому жесту, считая его проявлением «включения». Но является ли это действительно признанием — или присвоением? Для Ezidi Times вопрос глубже: почему езиды должны полагаться на других, чтобы демонстрировать свои традиции, и что значит, когда их наследие поглощается более широкой курдской нарративной рамкой? На кону — не только мода, но и выживание идентичности древнего народа.
عندما عرضت مصممة كردية فستانًا إزيديًا تقليديًا على منصة العرض في ميلانو، وصف الكثيرون هذا التصرف بأنه علامة على الشمولية. لكن هل هو حقًا تقدير أم سرقة ثقافية؟ بالنسبة لـ Ezidi Times، السؤال أعمق: لماذا يعتمد الإزيديون على الآخرين لعرض تقاليدهم، وماذا يعني عندما يتم دمج تراثهم ضمن السرد الكردي الأوسع؟ القضية لا تتعلق فقط بالموضة، بل ببقاء هوية شعب قديم.
Als eine kurdische Designerin in Mailand ein traditionelles ezidisches Kleid auf dem Laufsteg präsentierte, applaudierten viele und sahen darin ein Zeichen der Anerkennung. Doch ist es wirklich Wertschätzung – oder vielmehr Aneignung? Für Ezidi Times geht die Frage tiefer: Warum müssen Eziden darauf warten, dass andere ihre Traditionen zeigen, und was bedeutet es, wenn ihr Erbe in eine breitere kurdische Erzählung eingegliedert wird? Hier geht es nicht nur um Mode, sondern um das Überleben der Identität eines uralten Volkes.
When a Kurdish designer presented a traditional Ezidi dress on the runway in Milan, many applauded the gesture as a sign of inclusion. But is it really recognition—or appropriation? For Ezidi Times, the question runs deeper: why must Ezidis rely on others to showcase their traditions, and what does it mean when their heritage is absorbed into a broader Kurdish narrative? At stake is not just fashion, but the survival of an ancient people’s identity.
Armenia has made progress in supporting minority languages, including Ezidi, but challenges remain in education and protection. Expanded school programs and radio initiatives help, yet teacher shortages and limited offerings threaten language survival. Upcoming legislation offers a key opportunity to safeguard the Ezidi language and culture.
Армения добилась заметного прогресса в поддержке языкового разнообразия, включая езидский, ассирийский и греческий языки, однако остаются проблемы с их полноценной защитой и образовательными возможностями. Доклад Совета Европы подчёркивает необходимость расширения преподавания, медийного представления и институциональной поддержки, чтобы сохранить езидский язык и культурное наследие для будущих поколений.
Документальный фильм *«Hawar, Our Banished Children»* рассказывает о трагедии езидских женщин, изнасилованных джихадистами в 2014 году, и их поисках детей, рожденных в этих условиях. Фильм подчеркивает, что тысячи езидских женщин остаются пропавшими, а некоторые преступники продолжают жить на свободе. Работа Паскаль Бурго и Мамо Шайхова даёт голос тем, кто до сих пор лишён возможности быть услышанным, и напоминает о продолжающемся геноциде против езидов.
The documentary “Hawar, Our Banished Children” exposes the hidden trauma of Ezidi women raped by ISIS, who now search for the children born from these assaults. With 3,000 women still missing, the film highlights ongoing genocide, the rejection of these children by the Ezidi people, and the first European trials of jihadists for these crimes.
Малхас Амоян, знаменитый езидский борец классического стиля, стал двукратным чемпионом мира, победив олимпийского чемпиона Нао Кусаку со счётом 10:1. Возвращение в Ереван встретили аплодисментами и народной музыкой — “Езидский Лев” снова вдохновляет молодых спортсменов.
Ezidi wrestler Malkhas Amoyan makes history once again, claiming his second World Championship title in the 77 kg Greco-Roman category with a decisive 10–1 victory over Japan’s Olympic champion Nao Kusaka. Returning to Yerevan, he was celebrated by fans and the Armenian Ezidi community, solidifying his status as the “Ezidi Lion” and an inspiration for young athletes worldwide.
